题杜彦敷山茶

题杜彦敷山茶原文：

唐明皇好色，日夜想找个绝代佳人；统治全国多年，竟找不到一个称心。杨玄瑛有个女儿才长成，十分娇艳；养在深闺中，外人不知她美丽绝伦。天生就的一身丽质，很难长久弃置；有朝一日，被选在皇帝身边做妃嫔。她回眸一笑时，千姿百态娇媚横生；六宫妃嫔，一个个都黯然失色万分。春寒料峭，皇上赐她到华清池沐浴；温泉水润，洗涤着凝脂一般的肌身。侍女搀扶她，如出水芙蓉软弱娉婷；初蒙皇恩润泽时，就这般娇娆涔涔。鬓发如云颜脸似花，头戴着金步摇；芙蓉帐里，与皇上度着温暖的春宵。情深春宵恨太短，一觉睡到日高起；君王深恋儿女情，从此再也不早朝。承受君欢侍君饮，终日陪伴无闲时；春从春游夜专守，双双形影不分离。后宫妃嫔有三千，个个姿色象女神；三千美色不动心，皇上只宠她一人。金屋中阿娇妆成，夜夜娇侍不离分；玉楼上酒酣宴罢，醉意伴随着春心。姊妹封夫人兄弟封公卿，封地受奖；杨家门户生光彩，令人羡慕又向往。使得天下的父母，个个改变了心愿；谁都看轻生男孩，只图生个小千金。骊山北麓华清宫，玉宇琼楼耸入云；清风过处飘仙乐，四面八方都可闻。轻歌慢舞多合拍，管弦旋律尽传神；君王终日都观看，欲心难足无止境。忽然渔阳战鼓响，惊天动地震宫阙；惊坏跳舞的歌伎，停奏霓裳羽衣曲。九重城楼与宫阙，烽火连天杂烟尘；千军万马护君王，直向西南急逃奔。翠华龙旗一路摇，队伍走走又停停；西出都城百来里，来到驿站马嵬亭。龙武军和羽林军，六军不走无奈何；缠绵委屈的美人，最终马前丧了生。贵妃头上装饰品，抛撒满地无人问；翠翘金雀玉搔头，珍贵头饰一根根。君王宠爱救不了，掩面哭成个泪人；回头再看此惨状，血泪交和涕淋淋。秋风萧索扫落叶，黄土尘埃已消遁；回环曲折穿栈道，队伍登上了剑门。峨嵋山下路险隘，蜀道艰难少人行；旌旗黯黯无光彩，日色淡淡近黄昏。泱泱蜀江水碧绿，巍巍蜀山郁青青；圣主伤心思贵妃，朝朝暮(...)
⑶荆人泣美玉：《韩非子·和氏》：楚人和氏得玉璞楚山中，奉而献之历王。历王使玉人相之，玉人曰：“石也。”王以和为诳，而刖其左足。及历王薨，武王即位，和又奉其璞而献之武王，武王使玉人相之，又曰：“石也。”王又以和为诳，而刖其右足。武王薨，文王即位，和乃抱其璞而哭于楚山之下，三日三夜，泣尽而继之以血。王闻之，使人问其故，曰：“天下之刖者多矣，子奚哭之悲也？”和曰：“吾非悲刖也，悲夫宝玉而题之以‘石’，贞士而名之以‘诳’，此吾所以悲也。”王乃使玉人理其璞而得宝焉，遂命曰：“和氏之璧”。韦应物诗：“碌碌荆山璞，卞和献君门。”缘于卞和抱玉三献，而两次遭刖，且以为“诳”，此典故常借喻贤能之人虽胸怀宏才大略，但却不为人主所识，以致报国无门。李白这句诗，是以“荆人”喻己，以“美玉”喻己材。兹据“荆人献璞”典故的内涵可知，在李白作此《赠裴》诗之前，其与唐玄宗必有所献。此可用李白诗“薄德(...)
元夕，即元宵节，农历正月十五。“碧淡”两句。言雨帘空蒙，远山隐隐地显现出一些淡青色。元夕下雨，使人更添一分愁绪。在这暮雨愁绪的影响下弱女子浅细的黛眉越发显得楚楚可怜。“障泥”两句，写游人。“障泥”，即马鞯。因其下垂马肚两旁，以障尘土，故名之。此言因为下雨天，所以路尘板结。游人骑马从南郊踏青而归，马鞯上沾满了软绵绵的泥团，回到家中已是掌灯时候。“入夜”两句，承上。言到了晚(...)
①此词调名亦作《渔父词》，《历代诗余》中作《渔歌子》。据宋阮阅《诗话总龟》载：“予尝于富商高氏家，观贤画《盘车水磨图》，及故大丞相文懿张公弟，有《春江钓叟图》，上有南唐李煜金索书《渔父词》二首。其一曰：‘浪花有意千里雪，……’其二曰：‘一棹春风一叶舟，……’”。另《古今诗话》中亦云：“张文懿家有《春江钓叟图》，上有李煜《渔父词》二首。”又，《花草粹编》中此词有题作“题供奉卫贤《春江钓叟图》，并注云：“金索书，不知书名抑书法也。”据夏承焘《唐宋词人年谱·南唐二主年谱》引陶谷《清异录》云：“后主善书，作颤笔樛曲之状，遒劲如寒松霜竹，谓之‘金错刀’。”依王仲闻解，“金索书”即“金错刀书”，也就是李煜的书法。②浪花：《词谱》、《花草粹编》中均作“阆（láng）苑”。阆苑，传说中神仙居住的地方。有意：有本作“有情”。千里雪：一作“千重雪”，此据《全唐诗》。千重，千层，层层叠叠。③桃花：一作“桃李”，此据《全唐诗》。一队春：指桃李盛开，由近及远，好像队列有序一样排列着，言春色正浓，春意盎然。④身：《南唐(...)
与陆游的原词比较而言，陆游把眼前景、见在事融为一体，又灌之以悔恨交加的心情，着力描绘出一幅凄怆酸楚的感情画面，故颇能以特有的声情见称于后世。而唐婉则不同，她的处境比陆游更悲惨。自古“愁思之声要妙”，而“穷苦之言易好也”（韩愈《荆潭唱和诗序》）。她只要把自己所遭受的愁苦真切地写出来，就是一首好词。因此，此词纯属自怨自泣、独言独语的感情倾诉，主要以缠绵执着的感情和悲惨的遭遇感动古今。两词所采用的艺术手段虽然不同，但都切合各自的性格、遭遇和身分。可谓各造其极，俱臻至境。合而读之，颇有珠联璧合、相映生辉之妙。
天与丹台旧籍，笑苍生、祝公难老。春葩秋叶，暄寒易变，壶天长好。物外新闻，凤歌鸾翥，龙蟠虎绕。想如心高会，寒霜夜永，尽横参晓。
五章至八章，是诗人申述为国之道，再进忠言。五章首二句“为谋为毖，乱况斯削”，是说谋虑周到，做事慎重，祸乱的情况就可以削减。继言“告尔忧恤，诲尔序爵”；是以老臣的口气，诫教国王：必须忧恤国事，慎于授官拜爵，选用贤能。解救国家之急难，有如解救炎热。解救炎热，要用凉水，好比解救国家危难，必须任用贤良。诗人用“谁能执热，逝不以濯”等语，谆谆告诫，陈述利害，可谓语重心长，譬喻也很确当。六章七章，从爱护人民的观点出发，表明百姓都很善良，他们勤于稼穑，以耕种养活“力民代食”的人（“力民代食”指官府役使人民劳动，取其收获养活自己）。因此官府要体恤民情，爱护人民，是为政的首要大事。六章“如彼遡风，亦孔之僾”，是说国王为政，不得人心，人民就如向着逆风，感到窒息丧气。人民虽有进取之心，但征役过重，剥夺过多，他们必然会产生难于效力之感。七章叙天降灾害，祸乱频仍，执政者只知聚敛，没有顾念人民认真救灾。由于为政昏乱，所以人民倍感痛苦。在诗中，诗人用人民的口气，警示国王，一则曰：人怨则天怒，天降丧乱，将灭我所立之王；再则曰：降此蟊贼之虫，庄稼都受到虫害而失收，天灾正是天之惩戒。下曰“哀恫中(...)

题杜彦敷山茶拼音解读：

táng míng huáng hǎo sè ，rì yè xiǎng zhǎo gè jué dài jiā rén ；tǒng zhì quán guó duō nián ，jìng zhǎo bú dào yī gè chēng xīn 。yáng xuán yīng yǒu gè nǚ ér cái zhǎng chéng ，shí fèn jiāo yàn ；yǎng zài shēn guī zhōng ，wài rén bú zhī tā měi lì jué lún 。tiān shēng jiù de yī shēn lì zhì ，hěn nán zhǎng jiǔ qì zhì ；yǒu cháo yī rì ，bèi xuǎn zài huáng dì shēn biān zuò fēi pín 。tā huí móu yī xiào shí ，qiān zī bǎi tài jiāo mèi héng shēng ；liù gōng fēi pín ，yī gè gè dōu àn rán shī sè wàn fèn 。chūn hán liào qiào ，huáng shàng cì tā dào huá qīng chí mù yù ；wēn quán shuǐ rùn ，xǐ dí zhe níng zhī yī bān de jī shēn 。shì nǚ chān fú tā ，rú chū shuǐ fú róng ruǎn ruò pīng tíng ；chū méng huáng ēn rùn zé shí ，jiù zhè bān jiāo ráo cén cén 。bìn fā rú yún yán liǎn sì huā ，tóu dài zhe jīn bù yáo ；fú róng zhàng lǐ ，yǔ huáng shàng dù zhe wēn nuǎn de chūn xiāo 。qíng shēn chūn xiāo hèn tài duǎn ，yī jiào shuì dào rì gāo qǐ ；jun1 wáng shēn liàn ér nǚ qíng ，cóng cǐ zài yě bú zǎo cháo 。chéng shòu jun1 huān shì jun1 yǐn ，zhōng rì péi bàn wú xián shí ；chūn cóng chūn yóu yè zhuān shǒu ，shuāng shuāng xíng yǐng bú fèn lí 。hòu gōng fēi pín yǒu sān qiān ，gè gè zī sè xiàng nǚ shén ；sān qiān měi sè bú dòng xīn ，huáng shàng zhī chǒng tā yī rén 。jīn wū zhōng ā jiāo zhuāng chéng ，yè yè jiāo shì bú lí fèn ；yù lóu shàng jiǔ hān yàn bà ，zuì yì bàn suí zhe chūn xīn 。zǐ mèi fēng fū rén xiōng dì fēng gōng qīng ，fēng dì shòu jiǎng ；yáng jiā mén hù shēng guāng cǎi ，lìng rén xiàn mù yòu xiàng wǎng 。shǐ dé tiān xià de fù mǔ ，gè gè gǎi biàn le xīn yuàn ；shuí dōu kàn qīng shēng nán hái ，zhī tú shēng gè xiǎo qiān jīn 。lí shān běi lù huá qīng gōng ，yù yǔ qióng lóu sǒng rù yún ；qīng fēng guò chù piāo xiān lè ，sì miàn bā fāng dōu kě wén 。qīng gē màn wǔ duō hé pāi ，guǎn xián xuán lǜ jìn chuán shén ；jun1 wáng zhōng rì dōu guān kàn ，yù xīn nán zú wú zhǐ jìng 。hū rán yú yáng zhàn gǔ xiǎng ，jīng tiān dòng dì zhèn gōng què ；jīng huài tiào wǔ de gē jì ，tíng zòu ní shang yǔ yī qǔ 。jiǔ zhòng chéng lóu yǔ gōng què ，fēng huǒ lián tiān zá yān chén ；qiān jun1 wàn mǎ hù jun1 wáng ，zhí xiàng xī nán jí táo bēn 。cuì huá lóng qí yī lù yáo ，duì wǔ zǒu zǒu yòu tíng tíng ；xī chū dōu chéng bǎi lái lǐ ，lái dào yì zhàn mǎ wéi tíng 。lóng wǔ jun1 hé yǔ lín jun1 ，liù jun1 bú zǒu wú nài hé ；chán mián wěi qū de měi rén ，zuì zhōng mǎ qián sàng le shēng 。guì fēi tóu shàng zhuāng shì pǐn ，pāo sā mǎn dì wú rén wèn ；cuì qiào jīn què yù sāo tóu ，zhēn guì tóu shì yī gēn gēn 。jun1 wáng chǒng ài jiù bú le ，yǎn miàn kū chéng gè lèi rén ；huí tóu zài kàn cǐ cǎn zhuàng ，xuè lèi jiāo hé tì lín lín 。qiū fēng xiāo suǒ sǎo luò yè ，huáng tǔ chén āi yǐ xiāo dùn ；huí huán qǔ shé chuān zhàn dào ，duì wǔ dēng shàng le jiàn mén 。é méi shān xià lù xiǎn ài ，shǔ dào jiān nán shǎo rén háng ；jīng qí àn àn wú guāng cǎi ，rì sè dàn dàn jìn huáng hūn 。yāng yāng shǔ jiāng shuǐ bì lǜ ，wēi wēi shǔ shān yù qīng qīng ；shèng zhǔ shāng xīn sī guì fēi ，cháo cháo mù (...)
⑶jīng rén qì měi yù ：《hán fēi zǐ ·hé shì 》：chǔ rén hé shì dé yù pú chǔ shān zhōng ，fèng ér xiàn zhī lì wáng 。lì wáng shǐ yù rén xiàng zhī ，yù rén yuē ：“shí yě 。”wáng yǐ hé wéi kuáng ，ér yuè qí zuǒ zú 。jí lì wáng hōng ，wǔ wáng jí wèi ，hé yòu fèng qí pú ér xiàn zhī wǔ wáng ，wǔ wáng shǐ yù rén xiàng zhī ，yòu yuē ：“shí yě 。”wáng yòu yǐ hé wéi kuáng ，ér yuè qí yòu zú 。wǔ wáng hōng ，wén wáng jí wèi ，hé nǎi bào qí pú ér kū yú chǔ shān zhī xià ，sān rì sān yè ，qì jìn ér jì zhī yǐ xuè 。wáng wén zhī ，shǐ rén wèn qí gù ，yuē ：“tiān xià zhī yuè zhě duō yǐ ，zǐ xī kū zhī bēi yě ？”hé yuē ：“wú fēi bēi yuè yě ，bēi fū bǎo yù ér tí zhī yǐ ‘shí ’，zhēn shì ér míng zhī yǐ ‘kuáng ’，cǐ wú suǒ yǐ bēi yě 。”wáng nǎi shǐ yù rén lǐ qí pú ér dé bǎo yān ，suí mìng yuē ：“hé shì zhī bì ”。wéi yīng wù shī ：“lù lù jīng shān pú ，biàn hé xiàn jun1 mén 。”yuán yú biàn hé bào yù sān xiàn ，ér liǎng cì zāo yuè ，qiě yǐ wéi “kuáng ”，cǐ diǎn gù cháng jiè yù xián néng zhī rén suī xiōng huái hóng cái dà luè ，dàn què bú wéi rén zhǔ suǒ shí ，yǐ zhì bào guó wú mén 。lǐ bái zhè jù shī ，shì yǐ “jīng rén ”yù jǐ ，yǐ “měi yù ”yù jǐ cái 。zī jù “jīng rén xiàn pú ”diǎn gù de nèi hán kě zhī ，zài lǐ bái zuò cǐ 《zèng péi 》shī zhī qián ，qí yǔ táng xuán zōng bì yǒu suǒ xiàn 。cǐ kě yòng lǐ bái shī “báo dé (...)
yuán xī ，jí yuán xiāo jiē ，nóng lì zhèng yuè shí wǔ 。“bì dàn ”liǎng jù 。yán yǔ lián kōng méng ，yuǎn shān yǐn yǐn dì xiǎn xiàn chū yī xiē dàn qīng sè 。yuán xī xià yǔ ，shǐ rén gèng tiān yī fèn chóu xù 。zài zhè mù yǔ chóu xù de yǐng xiǎng xià ruò nǚ zǐ qiǎn xì de dài méi yuè fā xiǎn dé chǔ chǔ kě lián 。“zhàng ní ”liǎng jù ，xiě yóu rén 。“zhàng ní ”，jí mǎ jiān 。yīn qí xià chuí mǎ dù liǎng páng ，yǐ zhàng chén tǔ ，gù míng zhī 。cǐ yán yīn wéi xià yǔ tiān ，suǒ yǐ lù chén bǎn jié 。yóu rén qí mǎ cóng nán jiāo tà qīng ér guī ，mǎ jiān shàng zhān mǎn le ruǎn mián mián de ní tuán ，huí dào jiā zhōng yǐ shì zhǎng dēng shí hòu 。“rù yè ”liǎng jù ，chéng shàng 。yán dào le wǎn (...)
①cǐ cí diào míng yì zuò 《yú fù cí 》，《lì dài shī yú 》zhōng zuò 《yú gē zǐ 》。jù sòng ruǎn yuè 《shī huà zǒng guī 》zǎi ：“yǔ cháng yú fù shāng gāo shì jiā ，guān xián huà 《pán chē shuǐ mó tú 》，jí gù dà chéng xiàng wén yì zhāng gōng dì ，yǒu 《chūn jiāng diào sǒu tú 》，shàng yǒu nán táng lǐ yù jīn suǒ shū 《yú fù cí 》èr shǒu 。qí yī yuē ：‘làng huā yǒu yì qiān lǐ xuě ，……’qí èr yuē ：‘yī zhào chūn fēng yī yè zhōu ，……’”。lìng 《gǔ jīn shī huà 》zhōng yì yún ：“zhāng wén yì jiā yǒu 《chūn jiāng diào sǒu tú 》，shàng yǒu lǐ yù 《yú fù cí 》èr shǒu 。”yòu ，《huā cǎo cuì biān 》zhōng cǐ cí yǒu tí zuò “tí gòng fèng wèi xián 《chūn jiāng diào sǒu tú 》，bìng zhù yún ：“jīn suǒ shū ，bú zhī shū míng yì shū fǎ yě 。”jù xià chéng tāo 《táng sòng cí rén nián pǔ ·nán táng èr zhǔ nián pǔ 》yǐn táo gǔ 《qīng yì lù 》yún ：“hòu zhǔ shàn shū ，zuò chàn bǐ liáo qǔ zhī zhuàng ，qiú jìn rú hán sōng shuāng zhú ，wèi zhī ‘jīn cuò dāo ’。”yī wáng zhòng wén jiě ，“jīn suǒ shū ”jí “jīn cuò dāo shū ”，yě jiù shì lǐ yù de shū fǎ 。②làng huā ：《cí pǔ 》、《huā cǎo cuì biān 》zhōng jun1 zuò “láng （láng）yuàn ”。láng yuàn ，chuán shuō zhōng shén xiān jū zhù de dì fāng 。yǒu yì ：yǒu běn zuò “yǒu qíng ”。qiān lǐ xuě ：yī zuò “qiān zhòng xuě ”，cǐ jù 《quán táng shī 》。qiān zhòng ，qiān céng ，céng céng dié dié 。③táo huā ：yī zuò “táo lǐ ”，cǐ jù 《quán táng shī 》。yī duì chūn ：zhǐ táo lǐ shèng kāi ，yóu jìn jí yuǎn ，hǎo xiàng duì liè yǒu xù yī yàng pái liè zhe ，yán chūn sè zhèng nóng ，chūn yì àng rán 。④shēn ：《nán táng (...)
yǔ lù yóu de yuán cí bǐ jiào ér yán ，lù yóu bǎ yǎn qián jǐng 、jiàn zài shì róng wéi yī tǐ ，yòu guàn zhī yǐ huǐ hèn jiāo jiā de xīn qíng ，zhe lì miáo huì chū yī fú qī chuàng suān chǔ de gǎn qíng huà miàn ，gù pō néng yǐ tè yǒu de shēng qíng jiàn chēng yú hòu shì 。ér táng wǎn zé bú tóng ，tā de chù jìng bǐ lù yóu gèng bēi cǎn 。zì gǔ “chóu sī zhī shēng yào miào ”，ér “qióng kǔ zhī yán yì hǎo yě ”（hán yù 《jīng tán chàng hé shī xù 》）。tā zhī yào bǎ zì jǐ suǒ zāo shòu de chóu kǔ zhēn qiē dì xiě chū lái ，jiù shì yī shǒu hǎo cí 。yīn cǐ ，cǐ cí chún shǔ zì yuàn zì qì 、dú yán dú yǔ de gǎn qíng qīng sù ，zhǔ yào yǐ chán mián zhí zhe de gǎn qíng hé bēi cǎn de zāo yù gǎn dòng gǔ jīn 。liǎng cí suǒ cǎi yòng de yì shù shǒu duàn suī rán bú tóng ，dàn dōu qiē hé gè zì de xìng gé 、zāo yù hé shēn fèn 。kě wèi gè zào qí jí ，jù zhēn zhì jìng 。hé ér dú zhī ，pō yǒu zhū lián bì hé 、xiàng yìng shēng huī zhī miào 。
tiān yǔ dān tái jiù jí ，xiào cāng shēng 、zhù gōng nán lǎo 。chūn pā qiū yè ，xuān hán yì biàn ，hú tiān zhǎng hǎo 。wù wài xīn wén ，fèng gē luán zhù ，lóng pán hǔ rào 。xiǎng rú xīn gāo huì ，hán shuāng yè yǒng ，jìn héng cān xiǎo 。
wǔ zhāng zhì bā zhāng ，shì shī rén shēn shù wéi guó zhī dào ，zài jìn zhōng yán 。wǔ zhāng shǒu èr jù “wéi móu wéi bì ，luàn kuàng sī xuē ”，shì shuō móu lǜ zhōu dào ，zuò shì shèn zhòng ，huò luàn de qíng kuàng jiù kě yǐ xuē jiǎn 。jì yán “gào ěr yōu xù ，huì ěr xù jué ”；shì yǐ lǎo chén de kǒu qì ，jiè jiāo guó wáng ：bì xū yōu xù guó shì ，shèn yú shòu guān bài jué ，xuǎn yòng xián néng 。jiě jiù guó jiā zhī jí nán ，yǒu rú jiě jiù yán rè 。jiě jiù yán rè ，yào yòng liáng shuǐ ，hǎo bǐ jiě jiù guó jiā wēi nán ，bì xū rèn yòng xián liáng 。shī rén yòng “shuí néng zhí rè ，shì bú yǐ zhuó ”děng yǔ ，zhūn zhūn gào jiè ，chén shù lì hài ，kě wèi yǔ zhòng xīn zhǎng ，pì yù yě hěn què dāng 。liù zhāng qī zhāng ，cóng ài hù rén mín de guān diǎn chū fā ，biǎo míng bǎi xìng dōu hěn shàn liáng ，tā men qín yú jià sè ，yǐ gēng zhǒng yǎng huó “lì mín dài shí ”de rén （“lì mín dài shí ”zhǐ guān fǔ yì shǐ rén mín láo dòng ，qǔ qí shōu huò yǎng huó zì jǐ ）。yīn cǐ guān fǔ yào tǐ xù mín qíng ，ài hù rén mín ，shì wéi zhèng de shǒu yào dà shì 。liù zhāng “rú bǐ sù fēng ，yì kǒng zhī ài ”，shì shuō guó wáng wéi zhèng ，bú dé rén xīn ，rén mín jiù rú xiàng zhe nì fēng ，gǎn dào zhì xī sàng qì 。rén mín suī yǒu jìn qǔ zhī xīn ，dàn zhēng yì guò zhòng ，bāo duó guò duō ，tā men bì rán huì chǎn shēng nán yú xiào lì zhī gǎn 。qī zhāng xù tiān jiàng zāi hài ，huò luàn pín réng ，zhí zhèng zhě zhī zhī jù liǎn ，méi yǒu gù niàn rén mín rèn zhēn jiù zāi 。yóu yú wéi zhèng hūn luàn ，suǒ yǐ rén mín bèi gǎn tòng kǔ 。zài shī zhōng ，shī rén yòng rén mín de kǒu qì ，jǐng shì guó wáng ，yī zé yuē ：rén yuàn zé tiān nù ，tiān jiàng sàng luàn ，jiāng miè wǒ suǒ lì zhī wáng ；zài zé yuē ：jiàng cǐ máo zéi zhī chóng ，zhuāng jià dōu shòu dào chóng hài ér shī shōu ，tiān zāi zhèng shì tiān zhī chéng jiè 。xià yuē “āi dòng zhōng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

五章至八章，是诗人申述为国之道，再进忠言。五章首二句“为谋为毖，乱况斯削”，是说谋虑周到，做事慎重，祸乱的情况就可以削减。继言“告尔忧恤，诲尔序爵”；是以老臣的口气，诫教国王：必须忧恤国事，慎于授官拜爵，选用贤能。解救国家之急难，有如解救炎热。解救炎热，要用凉水，好比解救国家危难，必须任用贤良。诗人用“谁能执热，逝不以濯”等语，谆谆告诫，陈述利害，可谓语重心长，譬喻也很确当。六章七章，从爱护人民的观点出发，表明百姓都很善良，他们勤于稼穑，以耕种养活“力民代食”的人（“力民代食”指官府役使人民劳动，取其收获养活自己）。因此官府要体恤民情，爱护人民，是为政的首要大事。六章“如彼遡风，亦孔之僾”，是说国王为政，不得人心，人民就如向着逆风，感到窒息丧气。人民虽有进取之心，但征役过重，剥夺过多，他们必然会产生难于效力之感。七章叙天降灾害，祸乱频仍，执政者只知聚敛，没有顾念人民认真救灾。由于为政昏乱，所以人民倍感痛苦。在诗中，诗人用人民的口气，警示国王，一则曰：人怨则天怒，天降丧乱，将灭我所立之王；再则曰：降此蟊贼之虫，庄稼都受到虫害而失收，天灾正是天之惩戒。下曰“哀恫中(...)
这首诗不同于其他凭吊屈原的诗文，它并未从屈原的人品才能和政治上的不幸遭遇着笔，通篇自始至终紧紧围绕住屈原的“迷魂”来写：首联写迷魂逐波而去，含恨无穷；颔联(...)

相关赏析

樽前花底寻春处，
争献交酬，消受取、真山真水。供不尽、杯螺浮碧，髻鬟拥翠。莫便等闲嗟去国，固因特地经仙里。奉周旋、惟有老先生，(...)
捣麝成尘，薰薇注露，风酣百和花气。品重云头，叶翻蕉样，共说内家新制。波浮海沫，谁唤觉、鲛人春睡。清润俱饶片脑，芬E661半是沈水。
[1]窅(yǎo)：深远。[2]数蕊弄春犹小：指梅花迎春绽放的细小花蕊。[3]花解语，因甚无言，心事应难表：梅花善解人意，但它却不说话，(...)

作者介绍

夏庭芝 夏庭芝（约1300-1375）字伯和，一作百和，号雪蓑，别作雪蓑钓隐、雪蓑渔隐。华亭（今上海松江）人。元代词曲作家。有文才，好冶游，杨维桢曾为其西宾。夏氏原为云间巨族，乔木故家，藏书极富，曾名其书斋“自怡悦斋”。元末变乱，隐居泗泾，改书斋名“疑梦轩”。时戏曲家张鸣善、朱凯、邾经、钟嗣成等都是同道好友。夏氏能词曲，大多散失，仅有《青楼集》存世。该书记录了元代几个大城市一百余位戏曲女演员的生活片断。后人把此书看作为与《录鬼簿》有同等价值的有关戏曲史的重要专著。